ผมเข้ามาเวปนี้บ้าง มาอ่านข้อความที่โพสต์ๆกัน อยากจะขอแจมบ้าง แชร์ประสบการณ์จริงของผมกับชุด spandex ให้คนในบอร์ดได้ฟังกันครับ
เรื่องมีอยู่ว่า มีอยู่วันนึง คนในบ้านผมมีธุระต้องออกไปเยี่ยมญาติกันแต่เช้า ตัวผมซึ่งคืนก่อนหน้านั้นกลับมาบ้านดึก คงเห็นว่าผมเพลียมาก ปลุกแล้วยังไม่ตื่น เลยปล่อยให้นอนต่อไปและเรียกให้มาผิดประตูบ้านก่อน พวกเขาบอกว่าจะกลับมากันช่วงบ่ายเลย ทำให้ตอนนี้ ผมอยู่บ้านเพียงคนเดียว สบโอกาสงามๆที่จะได้เล่นอะไรบางอย่าง นานๆทีจะมีโอากาสแบบนี้ และแล้วความคิดนั้นก็ผุดขึ้นมาในหัวทันที หลังจากนอนต่ออีกสักชั่วโมง พอตื่นขึ้น จึงไปปิดประตูบ้านข้างนอกซะ ปิดม่านให้หมด ไม่ให้ข้างนอกเห็น แล้วผมจึงจัดการไปหยิบอุปกรณ์ทั้งหมดที่เก็บซ่อนไว้กระจายตามที่ต่างๆมากองรวมกันในห้องน้ำ จัดการล๊อคประตูห้องน้ำเสีย ตอนนั้นอารมณ์ของผมพลุ่งพล่านจนแทบจะระงับไม่อยู่ น้องชายผมมันตื่นตัวเต็มที่ (มีติดเรทบ้าง คงรับกันได้นะครับ
) พร้อมๆกับอาการตื่นเต้นจนระงับไม่อยู่ ผมจัดการถอดเสื้อผ้าของผมออกหมด จากนั้นจึงค่อยๆหยิบอุปกรณ์ที่ตอนนี้นำมากองรวมกันอยู่มา โดยชิ้นแรกที่ผมหยิบ เป็นกางเกงแอโรบิคผ้ามันสะท้อนแสงสีส้ม ผมเป็นคนที่ชอบใส่ชุดรัดถึงรัดมาก กางเกงแอโรบิคตัวนี้จึงเป็นกางเกงขนาดของเด็กเล็ก ผมเป็นคนผอมแต่ไม่มากเลยพอที่จะสวมใส่กางเกงขนาดที่ว่าได้ แต่ก็ลำบากพอสมควร ต้องดึงกางเกงให้ยืดมากที่สุดแล้วค่อยๆใส่ขาทั้งสองข้างเข้าไป จากนั้นพยายามดึงกางเกงขึ้นมา ด้วยความที่มันตัวเล็กมากๆ เลยต้องออกแรงกันหน่อย สุดท้ายก็พยายามดึงมันขึ้นมาถึงเอวจนได้ กางเกงตัวนี้เดิมเป็นขายาวของเด็กเล็ก แต่เมื่อผมใส่แล้ว มันจะอยู่ประมาณหนือเข่าผมพอดี (เหตุที่ผมไม่เลือกใส่กางเกงขายาวถึงข้อเท้าเพราะมันจะมีเป็นขนาดใหญ่กว่า ทำให้ไม่รัดพอและส่วนที่รัดที่สุดจะอยูที่ข้อเท้าซึ่งผมต้องการให้มันรัดบริเวณน่องขาของผมมากกว่า) ตอนนี้กางเกงมันกระชับแนบไปทุกส่วนของต้นขาผมรวมถึงก้น แทบจะเป็นเนื้อเดียวกันเลย มันรัดจนขนขาของผมบางส่วนโผล่ออกมาให้เห็นเลย ผ้ายืดมันรัดน้องชายของผมซะแนบติดเป็นลำไม่ให้กระดิกไปไหนเลย แม้แต่ระหว่างขาของผม กางเกงมันก็แนบชิดจนไม่มีที่ว่างเหลืออยู่ ตอนนี้ผมเริ่มหยุดไม่อยู่เสียแล้ว และกางเกงแอโรบิคสีเดิมขนาดเดิมตัวที่สองก็ถูกสวมใส่ตามมา แต่คราวนี้จะใส่ง่ายขึ้นเพราะมีกางเกงตัวแรกซึ่งเป็นผ้าลื่น ช่วยให้สวมเข้าไปง่ายขึ้น ยังไม่พอ ผมยังหยิบกางเกงสีเดิมและแบบเดิมตัวที่สาม ใส่ทับมาอีก
ทำให้ตอนนี้ ช่วงล่างของผมรู้สึกตึงๆและรัดมาก กระชับแบบสุดๆ เหมือนเลือดไปเลี้ยงขาไม่เพียงพอ แต่มันก็ไม่สามารถหยุดผมได้ ผมเลยลองเตะขาสูง แยกขา เพื่อทดสอบความกระชับ ความแนบเนื้อของกางเกง และมันก็สอบผ่านฉลุย เมื่อใส่ท่อนล่างเสร็จ ผมจึงไปหยิบเสื้อว่ายน้ำมา มันเป็นแบบเสื้อยืดแขนสั้นผ้า spandex แต่มีความหนาพอควร และมีคอยกสูง โดยมีซิบรูดอยู่ด้านหน้า แน่นอน มันเป็นแบบขนาดเล็กเช่นกัน ผมต้องพยายามสอดแขนทั้งสองข้างเข้าไปในแขนเสื้อก่อน ผ้ามันรัดจนแขนผมเหมือนเลือดไปหล่อเลี้ยงได้น้อยลง แต่ผมก็ไม่สนใจ พยายามใส่เสื้อต่อไปโดยดึงเสื้อทั้งสองฝั่งเข้าด้วยกัน ซึ่งลำบากพอควร เมื่อเอามาเกี่ยวกันได้จึงรีบรูดซิปขึ้นไป ขณะที่รูด ผ้ายืดที่เดิมแยกกันค่อยๆประกบติดกันโดยมีซิปคั่นอยู่ ผมรูดไปจนสุดถึงคอ ทำให้เสื้อมันรัดลำตัวผมไล่ขึ้นมาถึงลูกกระเดือกเลย แม้จะหายใจลำบากขึ้นหน่อย แต่มันกลับกระตุ้นให้ผมหยิบเส้อผ้าชิ้นถัดไปมาใส่ต่อ ผมหยิบชุดว่ายน้ำแบบวันพีชของผู้หญิง เป็นสีชมพูสะท้อนแสงมีซับใน ซึ่งเป็นของน้องผมเองมาใส่ต่อ แน่นอน มันย่อมตัวเล็กอีกเหมือนกัน ผมสอดขาทั้งสองเข้าไป และพยายามดึงชุดขึ้นมา ส่วนที่ยากคือตรงนี้ครับ ผมต้องพยายามเอาแขนทั้งสองข้างสอดเข้าไปที่สายคล้องของชุด เนื่องจากชุดมันตัวเล็กมากและต้องระวังไม่ให้ชุดขาด จึงต้องใส่ด้วยความระมัดระวังเป็นพิเศษ ผมค่อยๆสอดแขนเข้าไปทีละข้าง เมื่อใส่ครบทั้งสองข้างก็ค่อยๆดึงชุดขึ้นมาให้ตึง ผมดึงผ้าในส่วนเว้าของต้นขาให้สูงขึ้นมาถึงระดับกระดูกสะโพกทำให้แลดูมันเว้ามากๆ และส่งผลให้มันไปช่วยรัดน้องชายผมให้มากยิ่งขึ้น (จากเดิมมันก็รัดมากอยู่แล้ว) ด้วยความสนุกของผม ผมก็หยิบเอาชุดแบบเดียวกันนี้มากใส่เพิ่มอีกเพราะน้องผมมีชุดสำรองอีกตัว แบบเดียวกันเป๊ะ ตัวหลังนี้ใส่ยากพอดู แต่ผมก็พยายามใส่มันจนได้ และเพิ่มความรั้งที่ระหว่างขาผมให้เจ้าน้องชายผมจนตอนนี้มันทั้งรัด ทั้งเสียวไปหมด ในส่วนของลำตัว ผมปิดท้ายด้วยการหยิบเอา corset ของน้าสาวผมมาใส่ เป็นแบบผูกเชือก ผมจึงไม่รอช้า หยิบมาทาบกับเอวผมและบรรจงร้อยเชือกแบบเชือกผูกรองเท้าโดยร้อยไปดึงไปเพื่อความกระชับ จนถึงห่วงสุดท้าย และทำการดึงให้ตึงที่สุดอีกทีก่อนจะผูกเชือก ตอนนี้เอวผมดูคอดลงไปอย่างเห็นได้ชัด มันรัดแน่นมากๆ ยังดีที่ผมยังไม่ได้ทานอาาหรเช้า ไม่งั้นอาจขย้อนออกมาได้เลย ยังไม่พอครับ จะแต่งทั้งทีขอเต็มยศไปเลย อุปกรณ์ชุดต่อมาที่ผมเตรียมมาใส่คือหมวกว่ายน้ำของน้องสาวผมอีกแล้ว เป็นหมวกซิลิโคนที่มีความรัดมากเพราะเป็นของเด็ก สีน้ำเงินเข้มลายเป็นรูปปลาน่ารักมาก ผมจัดการสวมมันอย่างระวัง ครอบปิดมาตั้งแต่คิ้วผมไล่มาปิดหูทั้งสองข้างจนถึงต้นคอ จากนั้นผมก็นำหมวกสำรองของน้องแบบเดียวกัน แต่ลายปลาต่างกันเล็กน้อยอีกสองใบมาสวใต่อ ซึ่งมันสวมยากขึ้น ต้องระวังมากๆไม่ให้มันขาดและไปดึงหมวกใบแรกที่ผมสวมให้หลุดออกมาก่อน ต่แสุดท้าย ผมก็สวมมันได้สำเร็จทั้งสามใบ ผมมีความรุ้สึกตึงและรัดแน่นไปทั้งหัว หูผมก็ไม่ได้ยินเสียงภายนอกมารบกวนนอกจากได้ยินเสียงขมับผมบมันเต้นตุ๊บๆชัดเจน ตาผมตึงๆเพราะหมวกรั้งปิดส่วนคิ้ว เอาล่ะ ใกล้เสร็จแล้ว ผมหยิบแว่นตาว่ายน้ำมาใส่เป้นชิ้นสุดท้าย โดยผมปรับสายให้สั้นที่สุดก่อนีท่จะพยายามยืดมันให้สวมเข้ากับหัวผม ขอบแว่นตาดูดติดแน่นกับเนื้อรอบตาผมชนิดที่ตาผมรู้สึกปูดโปนขึ้นมาหน่อย เป็นอันเสร็จการแต่งตัวของผมเสียที
